Van Kathedraal naar Kathedraal

Wat leuk om de reacties te lezen. Ze doen me goed!

Reims achter me gelaten en loop via een jaagpad langs het kanaal. Na 5 km is er warempel een BAR en nog wel open ook! Verderop verandert het landschap en loop ik de Champagnestreek binnen. De mensen zijn druk in de weer met het binden en snoeien van de wijnranken. Verder is het nog een kale boel: nog geen blaadje aan de ranken.
Na een kleine lunch in warempel weer een BAR - het is zeker een geluksdag - zoek ik de hoogte op van het bos. Het is even hard werken, maar dan heb je ook wat. Kilometers lang loop ik soms wat glibberend door het bos. Het is hier heerlijk stil.
Mijn slaapplek is in Champillon bij een wijn'boer'. Het gebrek aan eerdere overnachting mogelijkheden bracht mij hier. Een slaapplek vinden is in deze periode van het jaar wel een probleem. Er zijn al niet veel mogelijkheden en sommige gaan dan ook nog pas per 1 april open. Mijn 'volgers' Ans en Jolande hebben dus meer mogelijkheden. De gastheer en gastvrouw spraken allebei een beetje Engels, wat de conversatie makkelijker maakte. Het diner was overigens schamel.

De verwachte regen is bij de start (23 maart) ingeruild voor een heerlijk zonnetje. Vanuit Champillon voert de weg regelrecht naar Epernay, alwaar ik voedsel insla. Ik ben niet echt een stadsmens, dus ik was blij dat ik zonder al te veel problemen er door heen kwam. Na een kleine pauze volgde ik de gemarkeerde weg, wat betekende dat ik me naar een hoger niveau moest begeven. Naast zweet leverde dit ook geweldige uitzichten op. De gemarkeerde wegen willen niet altijd zeggen dat het vinden van de weg makkelijk is. Goed opletten en af en toe zoeken hoort er dagelijks bij.
Na zonneschijn kwam dan toch de regen, zei het in bescheiden mate. Genoeg echter voor een regenjasje. 
Bij het gemeentehuis in Montmort-Lucy belde ik, zoals afgesproken de vrouw van de Gîte (het hotel gaat pas per 1 april open), die me even later met de auto kwam ophalen. De Gîte was een paar kilometer, in de middle of nowhere. De gastvrouw belde voor me naar het bejaarden tehuis in Sezanne, maar deze was voor morgen 'complet'. Misschien had ze moeten zeggen dat ik ook bejaard ben. Al met al wordt het dus een Hotel!

Het leuke van het overnachten en eten bij de mensen thuis is dat je een beetje inkijk krijgt in het familieleven. Zo was het gisteren opvallend dat er voor de pelgrim een aparte maaltijd was en dat overige leden van het gezin ieder iets anders aten.

Op weg door landerijen die zo groot zijn dat ik me nietig voel. In essentie stel ik ook niets voor. Zulke gedachten relativeren de dingen waar ik me vaak druk over maak. Loslaten die boel!

De dag van vandaag stond in het teken van onderhandeling met me zelf. Ga ik me aan de lange gemarkeerde route houden of loop ik een deel over de grote weg (scheelt toch 5 km!). De Via Campaniensis is al een verkorte versie  van de GR 654. Mag ik hem dan nog niet ietsje korter maken? Ieder loopt zijn eigen Camino, dus ik kort hem vandaag in!
Na de akkers (zag weer een ree), het bos, de vijvers en de grote weg heelhuids in Sézanne aangekomen, volgens de stad  'le soleil du Champagne'. Een hotel met HP is vandaag mijn slaapplek.

Ik loop het grootste gedeelte langs een oude spoorlijn, met een uitstapje naar Barbonne-Fayel, Het uitstapje (omweg) naar Barbonne-Fayel was bittere noodzaak vanwege de aanwezigheid daar van een bakker. Tegelijkertijd kan ik de door de Tempeliers gebouwde kerk bewonderen. 
Het is zonnig weer, maar de wind die uit het noordoosten waait is beslist niet warm. Af en toe wordt ik van de weg geblazen. Wat een geluk dat ik met mijn rugzak extra gewicht heb, anders zou ik toch een stuk westelijker terecht zijn gekomen en mijn hospita voor vannacht, mevr. Finot te Anglure gemist hebben.

Langs het kanaal van de Haut-Seine lopen mag ik niet te snel doen omdat ik pas om 18.00 bij mijn overnachtingsadres terecht kan. Veel rustmomenten inlassen is echter ook niet alles; ik loop liever in een strak tempo door. Op een van de rustmomenten ontstaat een serieus gesprek met mede pelgrim Frans. Waarom lopen we nu pas deze tocht en waarom niet eerder? We filosoferen erop los. Misschien zijn we er nu pas aan toe?
Ik strijk neer in Savieres waar mevr. Noble een bedje voor me heeft, inclusief ontbijt. De warme hap heb ik tijdens een lange rust in Mery-sur-Seine genoten.

Na een uitwijk voor mijn bedje terug bij het kanaal. Zo af en toe een voorbijganger, maar verder is het heerlijk stil. Na wat bochten loop ik Troyes binnen. Ik zie de kathedraal in de verte, waar ik een half uurtje later voor sta. Het plein voor de kathedraal is in reparatie, waardoor de aanblik wat  teleurstellend is. Wel is daar het gevoel van een kleinbeetje in Santiago aankomen. 
Na de stempel en de kaars opzoek naar mijn slaapplek in het vroegere seminarie. Het wordt zelf koken.

Vandaag 27 maart precies 1 maand onderweg en 620 km afgelegd en ..... het gaat nog steeds goed! De laatste dagen prachtig weer, maar 's nachts nog wel erg koud; bij vertrek 0 graden!n