Foerage en overnachtingen

Wo 28/8 Châteauvillain - Leffonds 26 km

Do 28/8 Leffonds - Langres 22 km

Vr 30/8 Langres: rustdag

Za 31/8 Langres - Culmont 16 km

Zo 1/9 Culmont - Leffond 22 km

Ma 2/9 Leffond - Seveux 34 km

Di 3/9 Seveux - Frasne-le-Château 20 km

De komende twee dagen is er onderweg niets te krijgen, dus was het vanochtend linea recta naar de supermarche (ging pas om 9.00 uur open) even buiten het dorp. Vandaar moesten we weer naar de route toelopen, een route die ons de hele dag over een weg door de bossen voerde. Deels zonder en deels met schaduw. De hitte maakte het vrij zwaar en natuurlijk  wegen de laatste loodjes altijd weer zwaar.

Onderweg hadden we een picknick op een omgevallen boom bij het dorp Les Essarts (twee huizen) en had ik even ruzie met de route beschrijving. Via gps ontdekte ik een alternatieve weg naar onze bestemming.

Het logeeradres was natuurlijk aan de andere kant van het dorp. In een grote tuin staat een groot tuinhuis/woonwagen waar ik eerst in een bed moest gaan liggen om te meten of ik er wel in paste. Verder is alles een beetje miniatuur en we moeten nog even uitvissen waar we de rugzakken laten. Leuk plekje voor mensen in hun wittebroodsweken!

Voor de tweede avond op rij deed het onweer met bijpassende regen een aanval op de hoge temperaturen, echter zonder succes. Dat het flink geregend had was duidelijk te zien aan het landschap; er hing een wazige sluier over. 

Rustige wegen met de nodige hoogtemeters voerden ons via kleine dorpjes zonder voorzieningen door het mooie landschap. In Saint-Martin-les-Langres was de beloofde Bar er niet. Een bewoonster vertelde dat er wel een Bar in het nabij gelegen dorpje Saint-Ciergues was, maar ja, daar kwamen we niet.

Van ver waren de torens van de kathedraal van Langres te zien, er was echter nog heel wat energie voor nodig om deze te bereiken. Via een lange steile klim en daarna een aantal trappen (de benen waren hier echt aan toe 😭) liepen we via de stadspoort Langres binnen. 

In de Cathedrale-Mammès, vernoemd naar de martelaar van Ceasera, ontvingen we de stempel en stak ik een kaarsje op. De gedachten aan een aantal mensen emotioneerde mij. 

L’Abri du pélerin biedt ons een overnachtingsmogelijkheid voor twee nachten, zodat we  hier ook onze rustdag kunnen doorbrengen. 

Ik zit te ontbijten (de Belgen zitten beneden in de kapel) in onze kleine keuken als plots onder mij gregoriaanse muziek klinkt. Genieten geblazen; een heerlijk moment voor mezelf!

Tijdens de rustdag lopen we beetje door de oude stad, waar Diderot voor een groot gedeelte het gezicht bepaalt. Diderot is het meest bekend om zijn l’encyclopédie.

In Langres ontvang ik van een verdwaalde pelgrim een beschilderde steen. Het is de bedoeling dat hij steeds aan een andere pelgrim wordt meegegeven om uiteindelijk Santiago de Compostella te bereiken. Nou, hij gaat eerst op weg naar Rome!

Ik merk dat de rustdag mij geen goed heeft gedaan (hebben sommige wielrenners ook last van). Mijn ritme is weg en duurt een kilometer of 8 totdat de benen weer wat beter aanvoelen. Ook heb ik slaap, ondanks de vele uren die ik de afgelopen twee dagen gemaakt heb.

Langres laten we achter ons via een lange grasweg. Hier en daar staan wat caravans van zigeuners (wat een rotzooi laten die mensen achter). Verderop ligt een mooie weg, die meandert door veelal geploegde akkers, maisvelden en hier en daar wat bos. Ook vandaag, en morgen, is er geen foerage mogelijkheid, dus wordt een kerkje/kerkhof opgezocht om hier wat te drinken en te eten. Het water op het kerkhof is altijd goed van kwaliteit (zo zegt men) ! 

De hitte is nog steeds onze metgezel. We hebben nog geen dag onder de 30 graden gelopen. Morgen zal de temperatuur flink dalen. Wie weet klopt het!

Het vinden van een slaapplek kost heel wat moeite. Zo veel zelfs dat we een andere route moeten nemen. In Culmont was er gelukkig nog een mogelijkheid, maar de plek verder op de alternatieve route was bezet, zodat we morgen weer een weg dienen te vinden naar de oorspronkelijke route.

We dachten eerst dat we bij de familie Flodder overnachten, maar dat viel mee. De slaapkamer was prima in orde en ook het eten (wild zwijn). Er waren nog 6 andere gasten, zodat we met zijn elven aan tafel zaten. Een drukte van jewelste en ze spraken allemaal Frans, behalve ik (nou ja, een beetje).

De route die vandaag via de app Maps.me bepaald was, was zeer aangenaam. Veel door het bos gelopen en in de open vlaktes kregen we mooie vergezichten voorgeschoteld. En dit alles bij een prima temperatuurtje. Het onweer en de hoeveelheid regen hadden de temperatuur nu met zo’n 9 graden naar beneden bijgesteld. Ook de vooruitzichten voor de komende dagen zijn in ons voordeel. Misschien een beetje regen, maar alà.

We overnachten in een oude papiermolen welke prachtig gerenoveerd is. Een ideale plek om te verpozen!

Ik verliet het paradijsje met een goed gevoel en goede benen. (dat noemen we op tijd pieken 😜). Dat bleek ook wel nodig te zijn op deze tot nu toe langste etappe. In Champlitte dronken we sinds lange tijd weer eens een kop koffie, bezochten een bakker en werden aangesproken door een Vlaamse, die maar al te graag het gesprek op gang wilde houden. We moesten haar huis ook van binnen zien. Tot slot met z’n allen op de foto, inclusief Franse vriendin.

Het landschap was weer om van te genieten. Weids, groen en gevarieerd. Wat is Frankrijk toch groot en mooi! Ik was helemaal ‘zen’. Wat een raar woord eigenlijk. Ik was gewoon in harmonie met mijn omgeving en de enige storende factor waren de straaljagers die af en toe mij uit mijn meditatieve toestand haalde. Wat ben ik toch een bevoorrecht mens!

Het goede gevoel en de goede benen behield ik tot in Seveux, waar we via de brug over de Saône aankwamen. Laat, maar voldaan!

Wanneer je bij particulieren overnacht is het vaak merkbaar of de mensen dit zien puur als inkomsten of dat ze ook iets hebben met pelgrims etc. Dit laatste was zeker niet het geval bij onze overnachting in Seveux, waar de prijs de lading niet dekte.

Het blijft overigens interessant om deel te nemen aan verschillende Franse huishoudens!

Onder een strakblauwe hemel kwamen we al vroeg in Frasne-le-Château aan, waar de vrouw des huizes de sleutel onder het vogelhuisje had gelegd. Wat een vertrouwen om zomaar drie wildvreemde mensen tijdens je afwezigheid je huis in bezit te laten nemen! Het huis is één grote curiositeit, museum en brocanterie. We durven ons nauwelijks te bewegen!