Over ongebaande paden

De lucht was vochtig. Het was duidelijk dat de regen vannacht nog een vervolg zou krijgen. Eerst boodschappen doen voor onderweg en voor ‘s avonds.

De eerste 5 km gaan over oude spoorwegen die in dit weer broeiplaatsen zijn voor muggen. Legers zaten op ons te wachten om te proeven of ons bloed nog lekker was. We hebben ze niet teleurgesteld! 

Daarna lopen we weer door de vertrouwde akkers met hier en daar een uitgestorven dorp. Opeens spreekt een vrouw ons aan en nodigt ons uit om wat te komen drinken. Koffie en nog eens koffie met een stukje cake erbij en bij het afscheid voor ieder nog een fles water van 1,5 liter, niet er bij nadenkend dat dit toch weer 1,5 kg voor ieder erbij is. De zoon werd van boven gehaald en tenslotte moest ook haar man ons komen bezichtigen: ze was een pareltje.

We hadden het goed gegokt. Er kwam regen, maar zo weinig dat we geen jasje hoefden aan te trekken, maar deze soms als een soort paraplu boven ons hoofd hielden. Op onze rustpunten was het droog en zelfs de zon begon weer te schijnen.

In Trefcon overnachten we in een oude boerderij. José zal vanavond een pastamaaltijd bereiden!

Ja, het moest er een keer van komen: de regen. Bleef het gisteren bij een druppeltje, vandaag was de enige variatie lichte en zware regen. In het begin vielen de paden waarop we liepen alleszins mee, maar later werden de paden rivieren, met zo’n hoge waterstand dat onze schoenen onderwater kwamen! En dan kunnen ze waterdicht zijn, maar hiertegen was geen kruid gewassen. Naast de paden lopen had geen zin, want je zakte volledig weg in de klei.

Koud en nat arriveerden we in Saint Quentin. Het goede nieuws van vandaag is, dat we een kamer hebben met verwarming! 

Morgen een nieuw avontuur wanneer we in een caravan gaan slapen.

Na een goede nacht en dito ontbijt gingen we droog op pad. Geen regen vandaag, maar het was wel fris.

We hebben vandaag een korte route gepland, die voor het grootste deel langs het Canal de Saint-Quentin voerde. Alle begin is moeilijk en hier was zeker sprake van. Het voorgestelde pad kon je met het blote oog niet ontdekken. In de rimboe banen ze dan een weg met grote kapmessen. Ai, die hadden we thuis laten liggen. Dan maar met de stokken! Zonder ongelukken, maar wel met natte (alweer) voeten bereikten we de brug waar wij over gingen om via de andere kant van de oever onze tocht te vervolgen. Net toen we constateerden dat we met de fiets dit pad ook gevolgd hadden, kwam Jan Kees ons achterop. Hij was op weg naar Tours.

In Seraucourt-le-Grande gaan we eerst de alimentation binnen om daarna de camping op te zoeken, alwaar onze caravan voor deze nacht staat!

We vervolgen onze weg, dat in eerste instantie langs het spoor loopt. Daarna worden we weer door de akkers geleid, om vervolgens kilometers lang langs het Canal de Saint-Quentin te lopen. Op een stuk hoog gras van zo’n 1,5 km na (we konden het kleine pad herkennen) waren de paden goed beloopbaar. Toen we op weg gingen hadden we nog geen idee waar we vannacht zouden slapen. Of iemand van de parochie in Tergnier belt ons en dan overnachten we daar, of we reizen per trein verder naar Laon. Het werd het eerste! Pierre belde ons en hij had een plek! Aangekomen in Tergnier moesten wij hem bellen en dan zou hij ons verder begeleiden. Dit recept herhaalde zich driemaal, totdat we voor de oude woning van de ‘curie’ stonden. Pierre had verder ene Lucibert gecharterd, die ons met enige gêne rondleidde en naar onze kamer leidde, waar 2 matrassen op de grond lagen. Het geheel, laten we het heel voorzichtig zeggen, zag er niet fris uit😆!

Naarmate we meer bij Reims komen, wordt het steeds moeilijker een overnachting te regelen, omdat voorzieningen onderweg ontbreken. Dit betekent dat we langere afstanden moeten lopen dan we gewend zijn. Zo ook vandaag, een reden voor José om een rustdag in te plannen. José nam de trein en Ad de benenwagen. 

Voor de mensen die ons vaker volgen zal het verhaal over de koekoek bekend voorkomen. De laatste dagen volgt hij ons weer. We beschouwen hem maar als een beschermengel!

De kathedraal van Laon was al van verre te zien, mede omdat Laon op hoogte ligt. Dat was voor de beentjes ook goed te merken toen de stad bereikt werd.

Na de ‘eenvoudige’ overnachting van afgelopen nacht, slapen we vandaag wat comfortabeler!

Reims, je komt in zicht!!