Zwitserland

14 september 2019 - Martigny, Zwitserland

9/9   Pontarlier - Jougne 23 km

10/9 Jougne - Orbe 20 km

11/9 Orbe - Lausanne 35 km

12/9 Lausanne - Villeneuve 35 km

13/9 Villeneuve - Bex 26 km

14/9 Bex - Martigny 20 km

Voordat we warm zijn, worden ons zware klimmen voorgeschoteld. De regen van gisteren heeft het lopen over de steile beklimmingen in het bos er niet makkelijker op gemaakt. Het is koud, maar dat voel je niet tijdens het klimmen, maar op de open plekken des te meer. 

De uitzichten vergoeden veel. Vanaf verschillende kanten zien we het Château de Joux in Le Frambourg, eerst in de mist, later volop in de zon.

Ook de alpenweides zijn mooi om te zien.

Jean-Paul, de derde Belg zit er helemaal doorheen. Ik kan het niet begrijpen dat je op dit punt van de route (midden in de Jura) komt aansluiten en voor het eerst in je leven met een rugzak gaat lopen. 

De rugzakken van Gilbert en Hugo zijn nu een stukje lichter. Ze hebben hun best gedaan, maar ze blijven te zwaar!

In Hotel de la Poste hebben we twee kamers met elk een ‘grand lit’. Ik probeer te slapen met Gilbert naast me. Het lukt niet erg!

In Ballaigues doen we boodschappen en laten de Belgen zich fotograferen achter een bronzen beeld van een ezel (nee, ik verzin het niet!) Na deze fotosessie pakken we de route weer op en dalen we via een moeilijk en steil bospad af naar de rivier de Orbe. Jean- Paul (JP) kan niet meer op zijn benen staan, zijn bovenbenen trillen. Na enige rust gaan we weer verder langs het riviertje. Vlak voor ons eindpunt van de dag moeten we heel stevig omhoog. Au, au, pff, pff, hoor ik achter me. Ook ik voel de vermoeidheid in de benen.

In Orbe hebben we geen gezamenlijke slaapplek kunnen regelen. JP en Hugo slapen onder de kerk en Gilbert en ik in een Gîte. Ik bood JP mijn wat luxere bed aan, maar hij wilde niet. Nog eigenwijs ook  😜. ‘s Avonds eten we chili con carne, iets wat de Belgen niet erg lekker vinden. Ik dus wel en nam dus een grote portie. Nou dat heb ik geweten: zoiets als een verschroeide uitlaatpijp!

We gaan naar Lausanne en met we bedoel ik nu Gilbert en ik. De anderen besloten met het openbaar vervoer te gaan. Het werd een mooie dag met een onverwachte afloop. Op 6 km voor Laussane, net nadat ik het meer van Genève, al was het allerminst helder, gezien had, struikelde Gilbert over zijn eigen stok. Hij bloedde als een rund. 

Natuurlijk eerste hulp geboden en vervolgens naar de eerste hulppost in Lausanne: enkele hechtingen. 

Daarna moesten we weer terug op de route naar onze slaapplek. Deze was in een zaaltje van de kerk. We deelden deze plek met een Duits meisje. 

Van Lausanne naar Villeneuve, een prachtige route deels langs het meer van Genève en deels door de wijngaarden. Je wordt gewoon gedwongen steeds foto’s te nemen.

In Vevey komen we langs het hoofdkantoor van Nestlé en nemen Hugo en JP afscheid van ons om verder met de trein te gaan.  De laatste 13 km lopen we langs de rand van het meer onder andere door het bekende Montreux. Vanwege het warme weer liggen er veel badgasten op de boulevard. Daarnaast ook veel beelden in en langs het meer. Om het beeld van Charly Chaplin konden we niet heen. Hij woonde de laatste 25 jaar van zijn leven in Vevey, zo stond te lezen.

Ik moest tot 21.00 uur wachten totdat ik op mijn kamer kon. Gelukkig kon ik al vast douchen op de kamer van de Belgen. ‘s Ochtends was het ontbijt van mevrouw Marzio uitstekend.

JP kwam na zo’n twee km erachter dat hij zijn oplader en mp3-speler had vergeten. Het was voor hem een goede reden om terug te keren en Hugo ging graag mee. Zij komen nu naar Aigle met de bus.

Gilbert en ik zijn mede dankzij het redelijk eenvoudig parcours al snel in Aigle, de stad waar een belangrijke wielerunie is gevestigd en dat willen ze weten ook (bij binnenkomst staan er reusachtige fietsen).

Met z’n vieren drinken we koffie en lunchen we. 

Na de lunch volgt een zwaar traject met enkele stevige klimmen. Met de energie die ik nog over heb geniet ik van de mooie uitzichten. Wat is Zwitserland toch mooi!

De laatste klim stond niet op de routeplanner, maar dat kwam omdat ons slaapadres buiten Bex op een boerderij lag. Dat we overnachten op een boerderij was aan de reuk duidelijk te merken: bleek dat de stal onder onze slaapgelegenheid lag.

Vandaag naar Martigny, een route met niet al te lange klimmen, maar het aantal kleine klimmetjes in het bos maakte de route toch niet al te makkelijk.

Uitzichten te over. Een waterval en de Mont Blanc Express (levensgevaarlijk). 

Nog één dag en dan begint de beklimming van de Grand St. Bernard. Ik kijk er naar uit!!!

Foto’s

10 Reacties

  1. Lucas van der Erve:
    14 september 2019
    Martigny is een leuk plaatsje en de omgeving is super.
    Leuk om herkenningen te lezen. Het is wel hectisch all
    emaal. Leuk weer om te lezen en mooie foto,s weer. Geniet van de natuur,dat houd je staande. Succes,leef mee lucas
  2. Rose-Mary:
    14 september 2019
    Geweldig verhaal weer Ad, ik geniet er echt van. Ja Belgen, mag het misschien niet zeggen maar is toch echt een apart volk.
    Ja en dan de chili, dat had je kunnen weten met een extra portie.
    Heb bewondering voor je, succes verder, dikke x RM
  3. Anneke:
    14 september 2019
    Tis wel zwaar hè Ad. Hoop wel dat jullie alle vier de eindstreep halen. In jou heb ik wel vertrouwen maar van de Belgen ben ik nog niet zeker. Wens jullie veel wandelplezier en droge dagen.
    Anneke
  4. Hans:
    15 september 2019
    Heel knap. Wat een daggemiddelde incl.klimpartijen, en elke dag nieuw. Belevenissen, andere werelden, nieuwe mensen. Om jaloers op te worden. Blijf genieten en ons een beetje meegenieten met je Ad-teksten !
  5. Luuk:
    15 september 2019
    What a story, going high and low walking the hills. Well done, I hope you guys can keep it together!! Watch what you eating man. Veel sterkte voor the rest of the walk!!
  6. Andre:
    15 september 2019
    Je kan niet alleen lopen (en fietsen) maar ook geweldig vertellen en fotograferen wat je allemaal tegen komt, ben trots op je Ad!
  7. Bob:
    15 september 2019
    Weer een geweldig verhaal Ad !
  8. Hans sanders:
    15 september 2019
    Mooi verhaal Ad, sterk om toch door te lopen terwijl de Belgen met de bus gingen.
    Kijk nu al uit naar de volgende story.
  9. Jan Emens:
    16 september 2019
    Wederom een mooie wandeling Ad. en je komt op mij toch nog aardig monter over. Knap hoor. Ik zou het ook graag willen, maar dat zal niet meer lukken. Ik waan me in je rugzak en geniet mee. gr en succes verder.
  10. Alex:
    16 september 2019
    Mooie verhalen Ad. Ben trots op je. Een heleboel herinneringen van mijn reis (Ruta de la Plata) komen weer boven. Prachtig. Geniet van iedere stap en gewoon lekker doorlopen in je eigen tempo.