Naar Pontarlier

4/9 Frasne-le-Château - Cussey-sur-l’Ognon 21 km

5/9 Cussey-sur-l’Ognon - Besançon 20 km

6/9 Besançon - Foncherans 25 km

7/9 Foncherans - Mouthier-Haute-Pierre 24 km

8/9 Mouthier-Haute-Pierre - Pontarlier 23 km

De eerste rotsachtige beklimmingen dienen zich aan, als voorbode wat ons te wachten staat in de Jura. In een gelijkmatig tempo ga ik omhoog. Voor mij moet Gilbert passen; hij heeft weer moeite met ademhalen. Op de top wacht ik op beiden. De Belgen hebben in ieder geval één raad opgevolgd: in de zon lopen zij nu met een ‘buffy’ op hun hoofd. Ook willen zij in Pontalier wat van hun bagage meegeven aan een andere Belg. Ik moet nog zien hoeveel dit zal zijn, omdat als je denkt iets nodig te hebben, je er geen afstand van wilt doen!

De weg door de wouden van Grand Bois zijn moeilijk begaanbaar; trucks en tractoren hebben de grond aardig omgeploegd. 

In Cussey-sur-l’Ognon laat de dame van de Marie ons weten dat ze geen overnachting voor ons heeft kunnen regelen. Ook de Auberge is gesloten en in het plaatsje 4 km verderop is geen plek. We beginnen onze eigen lijst met overnachtingsmogelijkheden af te werken. Bij het zoveelste antwoordapparaat ontstaat bij de Belgen een lichte paniek. Gilbert wil de lijst niet verder afwerken, maar ik toets  het volgende nummer in en geef hem mijn telefoon. Bij het laatste nummer krijgen we een man aan de lijn, die op dat moment op weg is naar Assisi, maar hij heeft een gouden tip. Via de dame van de Marie komen we in contact met de familie Renaud, met als resultaat dat we daar kunnen slapen en eten voor €15 p.p. Wel moeten we nog 4 uur wachten, omdat de familie iemand aan het begraven is. Iemand zijn dood is ......

De buurvrouw vertelt ons dat het nog een uurtje later wordt, maar zorgt intussen voor een biertje.

Vandaag naar Besançon, een overwegend drukke weg, waar we tussen alle winkelcentra en commercie toch hier en daar nog een prachtig uitzicht hebben.

In de kathedraal, waar ik wederom een kaarsje aansteek, krijgen we een stempel en de madame van dienst regelt een slaapplek voor ons in het naastgelegen onderkomen van het bisdom. 

Ik realiseerde me vandaag dat ik aan de ene kant weet wat voor dag het is, maar aan de andere kant dat dit verder inhoudsloos is. Het is een dag waar ik, net als op alle andere dagen, wederom de rugzak op doe en wandel naar de volgende halte, onderweg genietend van al dat moois!

Gilbert had helemaal niet geslapen en Hugo een beetje. Allebei last van stress omdat we gisterenavond er niet in geslaagd waren een onderkomen te regelen voor vandaag. Met dat ‘humeur’ gingen we op pad. Het werd er niet beter op toen we een lange steile klim, soms via trappen naar de Chapelle de Buis (gesticht door de franciscanen)  voor onze kiezen kregen, waar Gilbert het weer moeilijk had. Na 4 km waren we boven en konden van een prachtig uitzicht genieten. 

In Mamirolle besloot ik om het niet te laten aankomen op een onverwachtse ontmoeting, die zo maar even drie pelgrims een slaapplek aanbiedt. Het koude weer maakt het ook niet aantrekkelijk om in de openlucht te slapen. 

Ik nam mijn gps ter hand en sloeg aan het rekenen. In Foncherans (van de route af) was een slaapmogelijkheid in een Gite en over twee dagen genomen was de afstand maar 7 km meer. Uiteindelijk overtuigde ik de Belgen. Ondanks een geweldige steile klim (de gems die we zagen zou hier geen moeite mee hebben) over een bospad, die op handen en voeten genomen werd, zijn we blij met onze nieuwe slaapplek. De eigenaar haalt wat etenswaren: de soep willen de Belgen wel, maar de spaghetti niet. Ik ga dus voor mezelf koken!

De route voort voornamelijk door de Vallei van de Loue, een prachtige etappe, misschien wel de mooiste tot nog toe. In Onans drinken we koffie in de zon, welke vandaag niet verwacht werd. 

In de laatste kilometers werden onze benen nog even geweld aangedaan; een lange klim wachtte op ons. 

Morgen naar Pontarlier en naderen we de Zwitserse grens!

Ik sta moeilijk op. Wel een goede nacht gehad, maar het hoofd wil niet meewerken. Ik moet me er toe zetten om in beweging te komen, anders blijf ik hier zitten en dat is ook niet zo’n pretje.

Buiten regent het. De regenjassen etc. gaan aan. Al snel zitten we op de route die ons naar de bron van de rivier Loue brengt. Dangereux lees ik verschillende keren op de borden. Mijn frans is niet zo goed, dus ik begrijp niet wat er staat 😜. Het pad, als je dit zo mag noemen, voert ons over rotsen, trappen met kabels aan de zijkant en over boven. Een soort speeltuin voor de avonturier!

Achter me hoor ik gehijg en gevloek, geluiden die ik vandaag meerdere keren zal horen. 

Eenmaal boven is het even zoeken naar de juiste weg. Net nu we gewend waren aan een relatief vlak stuk, begint de weg vele kilometers lang te stijgen, daarna komen we op een hoogvlakte waar het uitzicht prachtig is. Het laatste stuk naar Pontarlier gaat een beetje op en neer. 

In Pontarlier ontmoeten we Jean-Paul, ook een Belg natuurlijk, die van af heden met ons mee gaat lopen. Zeg maar een nieuwe uitdaging 😂!