Nawoord

17 november 2019 - Laren, Nederland

‘Er zijn vele wegen naar Rome en ik loop er één van’ zo schreef ik op 16 augustus 2019  in mijn eerste blog. Maar welke weg heb ik nu eigenlijk gelopen?

In 990 reisde de Engelse priester Sigeric van Canterbury naar de paus in Rome voor het ontvangen van het pallium, een witte stola die kerkelijke  hoogwaardigheidsbekleders als ere- teken droegen. Sigeric noteerde op zijn terugreis de plaatsen waar hij overnachtte. Toen latere pelgrims dezelfde weg gingen volgen werd deze route aangeduid met de oude benaming Via “Francigena” (VF). De Via Francigena was in de achtste en negende eeuw al een van de bekendste wegen die Franse pelgrims naar Rome volgden en werd al gauw “De weg der Franken” genoemd. De weg die ik volgde was voor het grootste deel de Via Francigena en een klein deel De weg der Franken. Van deze laatste beschikte ik over een Hollandse reisgids. Beide routes verschillen niet zo veel, al maakt de VF volgens De weg der Franken, vaak onnodige omwegen. Deze omwegen deden zich met name in Frankrijk voor. Een handicap van De weg der Franken is dat deze, in tegenstelling tot de VF, dat deze route niet is “gemarkeerd”. Tot zover mijn opmerkingen over de gevolgde route.

In mijn eerste blog stelde ik mij een aantal vragen die ik mee op reis nam en die ik nu zal proberen te beantwoorden.

Voelt het lopen naar Rome anders dan naar Santiago? Ja, voor mij voelde het inderdaad anders. Onderweg zijn er veel minder religieuze- en culturele gebouwen en verwijzingen, die verband houden met het pelgrimeren, het aantal pelgrims onderweg was minimaal, het was fysiek veel zwaarder en de aankomst op het Sint Pieterplein in Rome vierde ik op een plein bomvol toeristen in plaats van met pelgrims.

Hoe zal het samen op reis mij bevallen? Een goed lezer van mijn blogs zal het niet verrassend  vinden, maar het is mij slecht bekomen. Met de intrede van Jean Paul, de derde Belg, veranderde er heel veel, alsof er een ‘knuppel in het hoenderhok’ werd gegooid. Ik vereenzaamde, zonder dat zij het, ondanks mijn opmerkingen, in de gaten hadden. De Belgische vrienden spraken dezelfde taal en zochten elkaar steeds op en waren zich van geen kwaad bewust. De situatie kostte mij veel energie, omdat ik naast die eenzaamheid ook hun ‘leidsman’ was en ook, in Italië, telefonisch alle overnachtingen regelde. Uiteindelijk voelde ik dat het genoeg was en besloot ik hen te verlaten, later dan ik gewild had, maar de omstandigheden waren van dien aard (José en Rita, de vrouw van Gilbert, kwamen nog meelopen en dat feestje wilde ik niet bederven) dat ik dit nog wat moest uitstellen.

Na het scheiden van onze wegen liep ik het laatste gedeelte met Jean Paul, die mij gevraagd had of hij mee mocht lopen. We hadden een prima tijd samen!

En “wat kom ik nu weer van mezelf tegen of was ik al uitgeleerd over mezelf” was de laatste vraag die ik mij stelde. Ja, natuurlijk leer je nog dingen over jezelf, je bent ten slotte nooit uitgeleerd. Hoe moeilijker de omstandigheden, des te krachtiger ik was en ik was trots op mezelf toen ik de beslissing nam om alleen verder te gaan. Daarnaast kreeg ik veel bevestiging, bijvoorbeeld over mijn hoge tolerantiegrens.

Ik ben alle volgers dank verschuldigd voor hun reacties, dank voor jullie support en jullie meeleven! Jullie bemoedigingen hielpen mij door de moeilijke momenten.

De voetreis naar Rome zit erop, maar de herinneringen aan dit avontuur zullen blijven. Ik zal nog regenmatig mijn blogs nalezen en foto’s bekijken van een reis, welke fysiek en mentaal zwaar was, maar waar ik met genoegen op terug kijk!

                                                                                                                     “Het einde van een reis is het begin van een nieuwe reis”

Foto’s

20 Reacties

  1. Rene marell:
    17 november 2019
    Ad geweldig.....veel bewondering!
  2. 17 november 2019
    Ad respect voor je. En bedankt voor de verhalen en mooie foto's. Fijn dat je weer thuis bent!
  3. Irene laney:
    17 november 2019
    Ongelooflijk wat een avontuur, al die wandelingen respect!!!!!
    Dank voor je mooie verhalen en foto's.
  4. Paul:
    17 november 2019
    Ben benieuwd waar die nieuwe reis heen gaat. Of samen en onafscheidelijk ouder worden met José, of een nieuwe uitdaging voor de benen en de geest.
    Liefs Paul.
  5. Rose-Mary:
    17 november 2019
    Weer een geweldig slot verhaal Ad, ik hoop dat je volgend jaar in het huis van Eemnes een lezing zult geven, uiteraard met foto’s erbij.
    Ik zal de eerste zijn die een kaartje koopt.
    Dank je wel voor het”beetje” mee mogen ervaren, dikke x RM
  6. Boudewijn Quint:
    17 november 2019
    Aan alle belangstellenden voor de presentatie van Ad Laney.
    Deze wordt gehouden namens de Bibliotheek Gooi en Meer in het Huis van Eemnes op
    donderdag 19 maart 2020. Tijdstip van 10.00 - 12.00 uur. De toegang is gratis.
    In verband met de planning zouden wij graag via deze blog vernemen of hierbij aanwezig wilt zijn.
  7. Lidy Smit:
    17 november 2019
    Hoi Ad.
    Evenals vele voorgangers, dank voor je mooie verhalen en foto’s. Heb er van genoten. Knap van je om voor jezelf op te komen enje besluit om alleen verder te Gaan, toch een lastige beslissing. Kom graag naar je presentatie.
    Hartelijke groeten,
    Lidy
  8. Hans:
    17 november 2019
    Je bent een ware ontdekkingsreiziger !! Naast alle contacten gaven de nieuwsgierigheid en zucht naar nieuwe belevenissen je de energie om door te gaan en te veranderen in samenstelling. Nogmaals dank voor dit inkijkje en meebeleven !!
  9. Rik en Corleen:
    17 november 2019
    Ad, uiteraard allereerst van harte gelukgewenst met deze fantastische prestatie, wel een tocht vol fysieke en mentale beproevingen, maar je bent er weer sterker uitgekomen!
    Met veel plezier en bewondering hebben we je verslag gevolgd en genoten van de schitterende foto's. Nu weer thuis. Je kunt terugkijken op een geweldige prestatie, chapeau! Dit geldt ook voor Jose, die je deze voettocht gunde.
    Groetjes en liefs voor jullie beiden, Rik en Corleen.
  10. Andre:
    17 november 2019
    Kom graag naar je presentatie. Je persoonlijke verwoording zal vast nog boeiender zijn dan je blog!
  11. Lucas van der Erve:
    18 november 2019
    Nou Ad,dat was het dan. Man wat een ervaring rijker. Als ik reactie van Boudewijn Quint lees ga je ergens in Maart het hele verhaal in het huis van Eemnes aan belangstellenden uiteenzetten. Ik moet je teleurstellen,dan ben ik in Spanje. Maar Roos neemt mijn honeurs waar. Ik heb grnoten van je verhalen. Tot snel. Lucas
  12. Marian de Boer:
    18 november 2019
    Jeetje Ad wat n belevenis weer en wat n prestatie. Ik geloof zeker dat die nieuwe reis er weer gaat komen, benieuwd welke verhalen we dan weer mogen volgen. Ik hoop toch voor maart je persoonlijke verhaal al eens te horen 😁
    Ik wens je ook weer veel plezier met thuis zijn toe. Lieve groet
  13. Jan Emens:
    18 november 2019
    Heey. Het was top om je reis mee te mogen " doen" compliment ook. Je weergave van alles is indrukwekkend geweest en als ik enigszins kan zal ik in mrt er bij zijn. Ik zie je binnenkort wel. succes met het zoeken van je ev volgendereis..gr


    .
  14. Luuk:
    19 november 2019
    Well done Ad and something to be proud of, I would not be able to do. Tasmania was good enough for me. Take it easy on your next trip, I suggest a 2 day trip to Annes Hoeve with a stopover at Eemnes.
  15. Alex:
    19 november 2019
    Complimenti Ad. Ik begrijp je gevoelens. Het is alsof je af en toe in een citroen moet bijten. Desondanks kun je dit weer bijschrijven op je levenspad. Omnes viae Romam perducunt......
  16. R. van Heerde:
    20 november 2019
    Rob & Janny
    Ad , wat een fenomenale prestatie zowel fysiek als mentaal.
    Zelfkastijding is je niet helemaal vreemd dus.
    Tot begin januari dan maar weer!
  17. Jan willem de vries:
    21 november 2019
    Ad, we hebben veel bewondering voor de manier waarop jij deze klus weer geklaard hebt. Respect. Je bent een kanjer! Op naar een volgende uitdaging.
  18. Jan willem de vries:
    21 november 2019
    Ad, we hebben veel bewondering voor de manier waarop jij deze klus weer geklaard hebt. Respect. Je bent een kanjer! Op naar een volgende uitdaging.
  19. Anneke:
    24 november 2019
    Wat een kanjer ben je toch. Ik heb van alle verhalen genoten en met je mee geleefd. Prachtig. En bij deze een hele diepe buiging.
  20. Rob:
    1 december 2019
    Ad,
    Heel hartelijk dank dat we je wandelavontuur in de mooie beschrijvingen en foto's hebben "mee kunnen lopen"
    Geniet van de komende feestdagen en alvast een goed ( wandel? ) 2020.