Lucca

8/10 Pontremoli - Aulla 24 km

9/10 Aulla - Sarzana 17 km

10/10 Sarzana - Pietrasanta 35 km

11/10 Pietrasanta - Lucca 32 km

12/10 Rustdag

13/10 Lucca - Altopascio 17 km

Het weer ziet er heel anders uit dan gisteren; een strak blauwe hemel. Toch zou het nog een paar uur duren voordat de zon de temperatuur zodanig opgewarmd had, dat we in ons t-shirt konden lopen.

De route voerde door het dal van de Magra, een rivier die nog nauwelijks de naam rivier waard is. Het is soms niet meer dan een stroompje. 

Aan de ene kant van de weg zagen we veel bamboe, terwijl aan de andere kant zich panorama’s ontvouwden die weer prachtig waren.

Een rustige etappe waarbij de hoogte verschillen niet indrukwekkend waren. We konden dus alle energie voor morgen bewaren, wanneer er weer stevig geklommen moet worden

In Aulla hebben we onderdak gevonden bij de Chiesa di San  Caprasio.  De ontvangst met frisdrank en koekjes was alleraardigst en het bed in de slaapzaal is prima!

Een korte maar heftige etappe ligt voor ons. Beloofd was een uitzicht op de heuvels van de Apennijnen en op de zee. De eerste klimkilometers gingen in de mist over een stille weg. Langzaam probeerde de zon deze mist te doorboren. Het was een prachtig gezicht. Boven op de eerste klim kwam de zon door en ook dat leverde weer mooie uitzichten op. Na een lichte afdaling volgde de tweede klim. Deze ging door het bos en dat werd een erg serieuze klim. Ik moest alles uit de kast halen om uiteindelijk boven te komen. Eenmaal viel ik zijwaarts om, wel naar de goede kant gelukkig. Verder ontkom je er niet aan wat krassen en schaafwonden  op te lopen door de overwoekerende doornstruiken.

In Ponzano Superiore opende de bazin net de Bar. Hier mochten we zelf ons eigen brood opeten!

De lange afdaling had nog veel verrassingen in petto, waarbij leisteen en grote keien een hoofdrol speelden. Steil naar beneden, maar toch ook nog steil omhoog.

In Sarzana hadden we, in het plots regenachtige weer, moeite om onze slaaplocatie te vinden. Na nogmaals bellen stond de pastoor ons op te wachten bij de kerk. Erg beminzaam was hij niet. Naast onze container was nog een ruimte. Hier bleek een vluchteling te wonen. Net als drie dagen geleden zie je dat vluchtelingen in afwachting van misschien een verblijfsvergunning door de kerk worden opgevangen in ruil voor het verrichten van klussen.

Van Sarzana naar Pietrasanta is lopen met het verstand op nul. Industrieel gebied met drukke wegen. Het is het gebied van het marmer in het algemeen en van Carrara in het bijzonder.

Het geheel was niet de moeite waard om er foto’s van te nemen, vandaar dat ik me beperkte tot beelden etc.

Morgen naar Lucca. Ik kijk er naar uit en niet alleen dat de dames (Rita en José) ons daar op zullen wachten, maar ons (samen met José) eerder bezoek aan dit stadje maakte toen grote indruk op ons.

Onze slaapplek ligt, zo bleek, zo’n 5 km uit de route. We hebben maar een taxi genomen!

Met de bus terug naar de route. De zon schijnt volop en de route voert ons door het noorden van Toscane. Bamboe, olijfbomen, cipressen en gekleurde huisjes, we zien het allemaal. 

De keren dat we door het bos lopen zijn ondanks de schaduw, toch de zwaarste kilometers. Hier klimmen en dalen we over natuurlijk weer keien, door geulen en over modder. 

Lucca zelf zien we pas tegen het einde van dag, waar José en Rita ongeveer gelijktijdig met ons aankomen. Wij bij de kathedraal en zij op het station. Even later heffen we gezamenlijk het glas!

Morgen houden we een welverdiende rustdag!

Twee nachten in een appartement met grandeur, maar vooral een goed bed (lakens, dekens, etc) in een eigen kamer!

We verlaten Lucca in colonne. Ik lijk wel de rattenvanger van Hamelen met al die volgelingen (inmiddels 5). Bij Rita schoot het vanmorgen in haar rug, zodat ze aan het begin meer schuifelt dan loopt.

Het is weer zo’n overgangsetappe, van het stedelijke naar het landelijke. In Altopascio, ons eindpunt van vandaag, proeven we de historie. Lang geleden was hier al opvang van pelgrims, door een orde die als herkenningsteken een T (Tao) droeg. Vermoedelijk werd hierbij verwezen naar de laatste letter van het Hebreeuwse alfabet, omdat dit symbool staat voor compleet zijn (van a tot z). Het ging hier met name om pelgrims die op weg waren van Rome naar Santiago of omgekeerd. Het is dan ook niet verwonderlijk dat je hier ook afbeeldingen ziet van Jacobus.

Morgen gaan we min of meer het echte Toscane zien.