Santiago de Compostela

23 september 2021 - Santiago de Compostela, Spanje

Ja, dat is wel even wennen. Ten eerste: geen hoge schoenen, maar sandalen. Ik had zo’n pijn aan mijn tenen (sommige tenen zijn te lang) dat ik ze de vrije ruimte wilde geven. Ten tweede: overal waar ik kijk zie ik één of meerdere pelgrims lopen. Ten derde: het aantal mogelijkheden om iets te eten/drinken. Was het op de Primitivo een uitzondering, nu valt het op als er even niets is. Met zoveel pelgrims onderweg is het lucratief. De reclame onderweg om maar in betreffende Bar aan te leggen zie je meer dan je lief is. Wilde de taxibedrijven op de Primitivo je hun auto binnen praten (zij stonden natuurlijk op plekken waarvan men wist dat het erg zwaar was en hun lokroep voor een aantal te uitnodigend was), hier moest je dus iets in hun Bar nuttigen.

In Boente staat een kerk die in de 16e eeuw fungeerde als eindpunt van de Camino, omdat de Cathedrale van Santiago dicht was. Althans zo vertelde de man achter een tafeltje in de hal van de kerk. Naast een stempel in mijn credencial kreeg ik ook nog een bidprentje cadeau. In de kerk stak ik 5 kaarsjes aan. Het leek me voor dit moment genoeg!

Het weer is goed en ik sluit aan bij de stoet pelgrims. Brede paden, soms asfaltweggetjes leiden me door een veel meer bewoonde wereld. Door de korte etappe heb ik alle tijd vandaag. Ik koop bij een stalletje een banaan en wat later drink ik koffie met ‘tarte de Santiago’. Net als ik denk ‘wat gaat het gemakkelijk’ wordt ik geconfronteerd met twee forse en aardig steile klimmen. Ik voel de vermoeidheid in de benen, die na een goede nachtrust niet is verdwenen. Wat wel verdwenen is, is het vochtige weer: geen mist, geen regen. De zon is weer mijn vriend.

In Arzúa herken ik enkele gebouwen en terrassen van een vorige keer. Dit zal in het verloop van de tocht wel meer voorkomen, want dat stuk naar Santiago loop ik dan voor de derde keer.

Langzaam wordt het licht. Zo te zien wordt het weer een zonnige dag. Ik neem wat foto’s en wordt opgenomen in de stoet pelgrims. Af en toe heb ik het gevoel de 4-daagde te lopen, geen moment loop ik alleen of in ieder geval zie ik altijd pelgrims. Voor me, achter me. Fotograferen zonder een pelgrim in beeld te krijgen is moeilijk. 

Na 7 km duik ik een Bar in, waar ik eerst in de rij moet staan om vervolgens te moeten constateren dat bijna alles op is. Een tortilla dan maar.

De omgeving is groen met hier en daar eucalyptusbomen, die hier goed gedijen. De landweggetjes, typisch Galicisch, meanderen door het landschap, waarin ik een aantal plekken van eerder herken. 

In O'Pedrouzo heb ik mijn onderkomen en vind ik eindelijk weer eens een goede maaltijd. Nu energie op doen voor de laatste 20 kilometer naar Santiago!!

De volle maan geeft nog zijn licht af en de zon kondigt zich aan. Wat een bijzondere gewaarwording. In het bos, waar ik al spoedig in terecht kom, is het nog bijna donker. Ik zie schimmen voor me. Het zijn pelgrims, die nog eerder dan ik op pad zijn gegaan. Ik heb aardig de pas er in en blijf maar pelgrims inhalen. Die moeten echt in het donker gestart zijn! Ze moeten vast de eerste kilometers met een ‘koplamp’ op gelopen hebben.

Ik ben blij dat ik weer loop. Vannacht was het zo zo: een beetje last van mijn darmen. Vermoedelijk door het ineens weer veel eten gisteren. De mevrouw bij het ontbijt keek me vreemd aan toen ik de ‘tostada’ weer terug gaf. Kon ik het af met alleen een croissant? Ja, meer kon ik niet binnen krijgen. Misselijk dus!

Ik voel me tijdens het lopen steeds beter. Het parcours, nog best pittig, is me bekend en dat scheelt. Onderweg even aanleggen voor een kop koffie en wat erbij en hup daar ging ik weer. 

Vroeger ging de route rechtdoor, waar nu een vliegveld ligt. Er omheen dus. In die korte tijd stijgen er heel wat lawaaimakers op. 

In Lavacolli verblijf ik dit keer niet, hoewel ik er samen met José goede herinneringen aan heb. We verbleven hier twee keer. In één keer doorlopen naar Santiago, waarvan ik op 5 kilometer afstand de torens reeds zie liggen. 

Ze waren aardig aan het werk (weg) in Santiago en dus werd de pelgrimsroute omgeleid. Een aantal pelgrims hadden al snel in de gaten dat ik hier de weg wist en volgden mij naar het plein (Praza de Obradoiro), het officiële eindpunt van vele Camino’s. Zo druk als het er nu was, heb ik nog niet eerder meegemaakt. Ik mis het delen van dit moment met iemand!!

Vanavond ben ik terug gegaan en in de nabij gelegen kerk een aantal kaarsjes aangestoken!

De Camino Primitivo zit er op. Bijna 400 km lopen door de bergen van Asturië en Galicië. 18 dagen onderweg, waarvan 1 rustdag. 

De vraag is altijd heeft het je iets gebracht? In ieder geval vermoeide benen en wat pijnlijke tenen 😜.

Daarnaast heb ik mijn fysieke en mentale grenzen aardig leren kennen. Ze nemen wat af naarmate de leeftijd vordert! 

In de tocht die ik nu gemaakt hebt, ben je vooral op jezelf aangewezen, waardoor het soms een eenzame aangelegenheid was. Iets wat hierbij ook niet hielp was het gegeven dat ik al mijn kennis van de Spaanse taal (van te voren had Ik twee maanden lang elke dag geoefend) vanaf het begin volledig kwijt was en het is ook niet meer teruggekomen. 

Ik pak nu mijn rust en in gedachten dank ik ieder voor zijn/haar reacties. Ze deden me goed. Uiteraard veel dank aan José, die me dagelijks (telefonisch) bijstond.

Foto’s

19 Reacties

  1. Alex:
    23 september 2021
    Geweldig Ad. Prachtig verhaal en een mooie schrijfstijl. Heb genoten van je beslommeringen en heeft bij mij weer een hele hoop herinneringen opgehaald. Rust lekker uit, het zit er op en hoop je snel weer te zien bij De Speuit……
  2. Marius Lokker:
    23 september 2021
    Gefeliciteerd! Weer een prestatie bijgeschreven in je “levensdoel”. Mooie verhalen en fantastische foto’s.
    Hartelijk dank en wel thuis.
    Marius
  3. Hans:
    23 september 2021
    Prachtig man. Wat je over het afnemen van fysieke en mentale grenzen schrijft klopt niet, vind ik. Je mentale grenzen heb je beter leren kennen !! Je bent je eigen psycholoog! Zeer waardevol, en dat voor die prijs ... knap. Even op adem komen en dan... hug
  4. Henk wikkerman:
    23 september 2021
    Heel goed Ad je hebt weer een mijlpaal bereikt mijn petje af voor je doorzettingsvermogen vermogen
    We zien elkaar spoedig nog bedankt voor de mooie reis verhalen
    Gr Henk
  5. Rene marell:
    23 september 2021
    Ad, dat heb je weer mooi geflikt!
    Heb genoten van je reis verhaal....meelopen zonder vermoeidheid en zere tenen!
    Ik bewonder je. Dank voor het delen van je prachtige pelgrimstocht.
    Groetjes ook aan JoséeX
  6. Anneke:
    23 september 2021
    Yes you did it!! 🎉👏🎉👏
    Missie geslaagd. Gefeliciteerd en een diepe buiging maak ik voor je. Prachtige reisverhalen. Heb er van genoten.
    We zien elkaar weer snel.
    Groeten Anneke van Hooft
  7. Jacques:
    23 september 2021
    Hartstikke goed ondanks je beperkingen toch gelukt
  8. Rose-Mary:
    23 september 2021
    Geweldig Ad, je hebt het weer gedaan.
    Dank je wel voor je verhalen en ik hoop in mei dat ik mij jouw gevoel kan voorstellen in Santiago. Dikke knuffel van RM
  9. Martina und Carsten:
    23 september 2021
    Hut ab und herzlichen Glückwunsch! Erhol Dich gut und lass Dich von Jose verwöhnen, damit Du wieder zu Kräften kommst. Alles Liebe aus Thüringen
  10. 23 september 2021
    Geweldig Ad !. Gefeliciteerd! Je bent en blijft een kanjer! Wij hopen je weer snel thuis te zien! Dikke kus van ons! !!
  11. Klaas en Lida:
    24 september 2021
    Lieve Ad,
    Top hoor! en nu van alle luxe genieten!
  12. Lucas van der Erve:
    24 september 2021
    Beter laat dan nooit. Van Harte man voor deze prestatie. De sportiviteit is eindelijk klaar maar het religieuze blijft je nog lang bij. Geweldig weer.tot snel man.
  13. Paul:
    24 september 2021
    Gefeliciteerd Ad, met de geweldige prestatie !!
    Paul&Irene
  14. Piet Schoutsen:
    25 september 2021
    Hoi Ad, Van Harte Gefeliciteerd weer met het behalen van deze barre tocht. Zoals gewoonlijk met veel stenen en modderige paden maar ook geweldige uitzichten over kilometers lange bergen en dalen. Mooi ook hoe je schrijft over het missen van Jose! "Een man weet pas wat ie mist als ze er niet is" zingt Huub v/d/ Lubbe met De Dijk, al 40 Jaar! Je moest dus die bergen over om te ontdekken dat sommige tenen te lang zijn (nooit eerder hierover gelezen). Nu nog een paar heerlijke dagen uitrusten daar en genieten van jouw overwinning! Veel dank voor de mooie verhalen en foto's! Liefs Piet
  15. Evelyne en Fred:
    25 september 2021
    Petje af, Ad, geweldige prestatie!
  16. Luuk:
    26 september 2021
    👍👍👍👍That’s all I can say. Geweldig Ad, what a prestatie, Be proud of yourself!!! Thinking about it, I would have fallen over on the first day.
  17. Jan willem de vries:
    27 september 2021
    Ad, opnieuw een fantastische prestatie! Je mag heel trots op jezelf zijn. Het was een veel zwaardere route dan die je al eerder had gelopen. Je bent een bevoorrecht mens dat je dit fysiek en mentaal op hebt kunnen brengen. Op naar een volgende uitdaging, eentje waar je nadat de vermoeienissen voorbij zijn, ongetwijfeld in je opkomen. Nogmaals, je hebt een fantastische prestatie geleverd. Liefs, Fien en Jan
  18. Gerard en Mieke de Blok:
    27 september 2021
    wat ben je jij een kanjer ad dat je dit weer hebt geflikt je mag heel trots op je zelf zijn want het was zwaar deze keer rust nu maar even goed uit en hopen je weer snel te zien en veel dank voor je geweldige reisverhalen van genoten en de mooie foto,s liefs van gerard en mieke
  19. Ruud Vermeulen:
    29 september 2021
    Gefeliciteerd Ad,ik heb genoten van je verslag ,ik was er weer even bij
    Ik ga mijn verslagen van de camino primitievo er weer eens lezen
    Groet,Ruud